Osteopathie is een functionele behandelingsmethode waarbij herstel van de beweeglijkheid van verschillende lichaamsstructuren centraal staat. Beweeglijkheid moet gezien worden in de ruime zin van het woord, d.w.z. verschuifbaarheid, uitrekbaarheid en samendrukbaarheid van de verschillende weefsels.
Bij al deze bewegingen worden meer dan alleen de gewrichten bewogen: het zenuwstelsel, de organen en ook bloedvaten en bindweefsel moeten vrij mee bewegen. De osteopaat gaat steeds op zoek naar de oorzaak van de klachten en probeert deze via osteopathische manuele technieken (milde mobilisaties en zachte manipulaties) te herstellen. 
Osteopathie gaat uit van een viertal basisprincipes die de filosofie van de osteopaat bepalen:
Hét belangrijkste principe voor de osteopaat is de HOLISTISCHE VISIE op het lichaam. Dit wil zeggen dat de osteopaat het lichaam als één geheel beschouwt en benadert. Er bestaat immers een sterke interactie tussen de verschillende systemen in het lichaam:
Wanneer het evenwicht tussen deze systemen wordt verstoord (door bv. een ongeluk, ziekte, stress, onevenwichtige voeding,...) is het mogelijk dat het lichaam klachten begint te vertonen. Ieder lichaam beschikt over een mogelijkheid tot compensatie dus niet bij elk probleem dient er onmiddellijk een klacht te ontstaan. Is de compensatie-mogelijkheid van het lichaam echter uitgeput, dan zal de patiênt in één van deze systemen klachten krijgen. Het is dan de taak van de osteopaat om over het gehele lichaam op zoek te gaan naar de oorzaak van dit compensatieverlies en dit te herstellen zodat het lichaam in staat is zijn eigen balans terug te vinden.
Zo komen we bij het tweede principe: “LIFE IS MOTION” (Dr. A.T. Still, vader van de osteopathie). Leven is bewegen en alles moet bewegen in het lichaam. De osteopaat zal via manuele technieken het primaire verlies van beweging in één van de drie systemen opzoeken en dit proberen te herstellen om zo het lichaam de mogelijkheid te geven terug in balans te komen. Een verlies van beweging zorgt immers voor een zone in het lichaam die vatbaarder is voor letsel of ziekte of een compensatie op een ander niveau.
Wanneer er zich een bewegingsverlies voordoet op een bepaald niveau in het lichaam brengt dit met zich mee dat er een verminderde aanvoer van voedingsstoffen en ophoping van afvalstoffen zal zijn in die omgeving. Dit noemt de osteopaat de “ARTERIAL RULE”. Ook op deze manier wordt een zone in het lichaam kwetsbaarder en de osteopaat zal proberen ook op dit niveau de beweging te herstellen zodat aanvoer en afvoer geoptimaliseerd worden.
Zoals reeds aangehaald gaat de osteopathie vaak uit van HET ZELFREGULEREND VERMOGEN van het lichaam. Wanneer zowel de beweging als doorbloeding op een bepaald niveau hersteld zijn, zal het lichaam zelf een evenwicht zoeken tussen de drie systemen, eventueel met de nodige compensaties, om zo de klachten geheel of gedeeltelijk te laten verdwijnen.